آب و هوای نامهربان با پراکنده شدن جمعیت همراه خواهد شد – البته اگر جمعیتی وجود داشته باشد . بیشتر حومه شهر را بیایان هایی تشکیل داده است که نمی تواند زیستگاه دائمی باشد . بنابراین حدود 90 درصد مردم در شهرها زندگی می کنند .علاوه بر این ، هشتاد درصد کل جمعیت امارات در سه شهر ساحلی ابوظبی ، دبی و شارجه زندگی می کنند . شانزده تا بیست درصد باقیمانده هم در شهرهای بزرگتر واقع در مرغزارها و در چهار امیرنشین کوچکتر زندگی می کنند . زیستگاه های دائمی کوچکتر عبارتند از العین ، راس الخیمه ، فجره ، عجمان ، ام القیونین ، خور فکان ، دبا و ذید و همچنین شهرهای جدید جبل علی در امیرنشین دبی و الرویس در ابوظبی ، دهکده های کوچکتری هم در کوه ها و در مناطقی مثل مرغزارهای بوریمی و لیوا در ابوظبی وجود دارد .

همزمان با افزایش سرعت شهرسازی ، جمعیت کشور نیز به سرعت در حال افزایش است . جمعیت در سال 1960 در حدود 80 تا 95 هزار نفر تخمیم زده شده بود ، در سال 2002 تقریبا به سه میلیون نفر رسید . این افزایش جمعیت بیشتر به دلیل توسعه مراقبت های بهداشتی است که هزینه آن از درآمدهای نفتی تامین می شود .همه  بومیان امارات عربند ؛ هر چند برخی از آن ها از نسل بدوی ها ( چادرنشینان بیابان ) و برخی دیگر از نسل های هذر ( ساکنان نواحی کوهستانی و مرغزارها ) هستند ، اما همه خودشان را عرب می دانند ؛ همه به زبان عربی ( زبان رسمی کشور ) صحبت می کنند و همه از دین اسلام ( دین رسمی کشور ) پیروی می کنند .

حتما بخوانید : جغرافیای امارات – ثروت پنهان امارات

امارات مثل بسیاری از کشورهایی که با نفت ثروتمند شده اند ، علاوه بر عرب های اصیل تعداد زیادی خاجی نیز در خود جای داده است . نیاز به کارگران ماهر برای دایر کردن صنعت نفت و سایر صنایع مرتبط ، علت حضور این افراد بیگانه در کشور است . در حال حاضر به رقم رشد سریع جمعیت بومی امارات جمعیت خارجی نسبت به جمعیت بومی بیش از چهار برابر شده است . هرچند برخی از مهاجران زن هستند ، کارگران خارجی عمدتا مردان جوان بین بیست تا چهل ساله اند . بیشتر آن ها اهل کشورهای عربی و مناطق اطراف مثل عمان ، اردن ، فلسطین ، مصر و یمن هستند . اما کارگرانی از ایران ، هند ، پاکستان و کشورهای جنوب آسیا نیز در امارات زندگی می کنند .

ملکم سی . پک ( Malcolm C. Peck ) ، سیاستمدار و تحلیلگر ، ذکر می کند که : (( تعداد فراوان مردان جوان ، از سرزمین های مختلف ، به جمعیت چهره ای رنگین و ویژگی های متمایز مرد بودن و جوانی را بخشیده است .)) ویژگی جوانی به دلیل بالا بودن نرخ رشد در میان اماراتی های اصیل هم گسترش یافته است . این عوامل دست به دست هم داده است . تا به جمعیت امارات میانگین سنی در حدود 27 سال بدهد . با وجود این ، جمعیت مسن امارات نیز رو به افزایش است ، چون توسعه  مراقبت های بهداشتی و سایر منفعت های حاصل از افزایش ناگهانی قیمت نفت باعث شده است که مردم امارات بیشتر از اجدادشان عمر کنند . درحال حاضر ، امید به زندگی در امارات تقریبا 75 سال است که این رقم مشابه رقم امید به زندگی در کشورهای توسعه یافته است .