کاپادوکیه

کاپادوکیه سرزمین اسب های زیبا

در مرکز فلات وسیع آناتولی مرکزی سرزمینی سه گوشه قرار گرفته که کاپادوکیه نام دارد . کاپادوکیه به معنای (( سرزمین اسب های زیبا )) است . این نام را بر سرزمین نهاده اند چرا که این ناحیه از بیش از دو هزار سال پیش مرکز پرورش اسب های زیبا بوده است . میلیون ها سال پیش ، آتشفشان های فعال لایه هایی از گدازه ، خاکستری و گل و لای را در زمین های اطراف کاپادوکیه به جای گذاشتند ، باد و باران موجب فرسایش این سنگ های نرم شدند و بر اثر فرسایش ، این سنگ ها به شکل های دیدنی دره های تنگ ، رنگ ملایم سنگ ها – صورتی ، زرد ، خاکستری ، کرم با سایه های قهوه ای – بر افسونگری این مناظر می افزایند .

چون در این ناحیه بسیار کم درخت می روید تا از چوب آن در ساخت بناها استفاده شود ، مردم به صورت سنتی خانه های خود را در میان سنگ های نرم می کندند . در این ناحیه صخره ها به صورت ساختمان های مسکونی در آمده اند که معمولا دارای یک اتاق مستطیل شکل هستند . حتی طویله را نیز در میان سنگ ها می کندند . با این که این ناحیه هیچ گاه جمعیت زیادی را در خود جای نمی داده است ، اما امروزه هزاران خانه خالی غار مانند باقی مانده اند ، چراکه دیوارهای سنگی قرن ها حفظ می شوند .

ساکنان محلی از چهار هزار سال پیش آغاز به حفاری شهرهای زیرزمینی کردند تا در برابر مهاجمان از خود بیشتر محافظت کنند. بیش از دویست شهر از این نوع شناسایی شده اند که حدود چهل شهر از آن ها حداقل سه سطح پایین تر رفته اند . برخی از این شهرها گنجایش بیش از بیست هزار نفر را دارا بودند . در اتاق های کوچک و تاریک سوراخ هایی برای ورود و خروج هوا وجود داشت . اما نور این اتاق ها بسیار کم بود . بنابراین احتمالا این خانه ها مسکن همیشگی مردم نبودند . اما به آن ها امکان می دادند تا موقتا از شر مهاجمان در امان باشند . تونل ها را با چرخ های سنگی بزرگ مسدود می کردند .

 

حتما بخوانید : جغرافیای ترکیه – تراکیه ترکیه

 

امروزه جهانگردان بسیاری به این ناحیه سفر می کنند و بسیاری از آنان در هتل – غارهایی مجهز به برق و لوله کشی آب اقامت می کنند . بازدیدکنندگان مبهوت از دیدن تپه های سنگی صورتی و قهوه ای روشن به دیدن کلیسا – غارهایی می روند که در سال های 1900 تا 1200 پس از میلاد هنگامی که این ناحیه پناهگاه تازه مسیحیان بود ، ساخته شده اند . در قرن چهارم سن باسیل رسم رهبانی گری را گسترش داد . بنابر باور رهبانی گری مردم می بایست در گروه های کوچک زندگی می کردند و زندگی خود را وقف دین و ریاضت می کردند . بسیاری از راهب ها و راهبه ها در طول قرن ها در کاپادوکیه گرد هم می آمدند و در آنجا کلیساها و ساختمان های مسکونی را در میان سنگ ها حفر کردند . حتی در سالن غذاخوری صومعه میز بزرگ و صندلی ها را نیز از سنگ تراشده اند . در کلیساها نمادهای مسیحیت و تصاویری از زندگی قدیسان نقاشی شده است . اغلب در کلیساها سن جرج که در کاپادوکیه متولد شد و قهرمان محلی به شمار می رفت ، مشغول کشتن اژدها به تصویر کشیده شده است .

تنها چند خانه غار هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد . در سال 1952 دولت تمامی دهکده زلوه را به دلیل خطرهای زمین لرزه نا امن اعلام کرد و ساکنان این دهکده را به خانه های جدیدتر انتقال داد . امروزه بیشتر مردم در شهرهای کوچک با امکاناتی مانند آب لوله کشی زندگی می کنند . اما در بعضی روستاها زنان هنوز نان خود را در تنورهای بیرون از خانه می پزند و سفالگران هنگامی که به ساخت بشقاب و فنجان برای فروش به جهانگردان می پردازند از بسیاری از روش های مشابه هیتی های باستان استفاده می کنند .