زبان در هند

زبان در هند

زبان در هند طبق آمار رسمی دولت به صد و چهارده نوع در سراسر هند تقسیم می شود که بیست و دو زبان دارای جمعیت بالای یک میلیون نفر است. دویست و شانزده گویش محلی نیز دارای جمعیت بیش از ده هزار نفر میباشند. حدودا به هشتصد و پنجاه گویش و لهجه و زبان نیز روزانه مکالمه میشود. بر اساس منابع دولتی بیش از هزار و ششصد زبان و لهجه در هند وجود دارد. زبان رسمی ایالت دهلی به ترتیب انگلیسی، اردو و هندی است. رایج ترین زبان، هندی است که در کنار انگلیسی که زبان تجارت و تحصیل عالیه است، تقریبا در سراسر هند آموزش داده میشود. بیست و دو زبان که به طور رسمی در امور قضائی، سیاسی، آموزشی، چاپ، نشر و رسانه ها مورد استفاده قرار میگیرند، عبارتند از: آسامی، بنگالی، بودو، دوگری، گجراتی، هندی، کان نادا، کشمیری، کنکاری، مایتالی، مالایام، مانیپوری، مراتی، نپالیاوریا، پنجابی، سانسکریت، سانتالی، سندی، تامیل، تیلگو، اردو و انگلیسی، هرچند زبانهای محلی دیگر هم هست که فقط توسط مراجع و دولت های محلی رسماً مورد تأئید هستند.

 

حتما بخوانید : سبک زندگی و فرهنگ هند – اسلام در هند

 

زبان فارسی در هند :

زبان فارسی هشت قرن پیش وارد هند شد، 700سال بر تارك اندیشه، روابط، سیاست، اقتصاد و فرهنگ مردم هند حاکمیت داشت و میدرخشید، به گونهای که کلیه آثار مهم فرهنگی، مذهبی، سیاسی، ادبی، مکاتبات، اسناد شخصی و دولتی و احکام قضایی هند به زبان فارسی نوشته میشد و مدتهای مدیدی، این سرزمین مهد پرورش شعر و ادب فارسی بود. زبان فارسی از آغاز اولین دوره سلطنت مسلمانان در قرن هشتم میلادی به هند راه یافت و در اندك مدتی زبان رسمی دربار و محافل دولتی و زبان اندیشمندان و فرهیختگان این سرزمین شد. اهمیت زبان فارسی در شبه قاره چنان زیاد بود که حتی بومیان هند، آیین دانستن زبان فارسی را مایۀ فخر و مباهات و نشانی از فرهیختگی می دانستند و چنین اندیشهای باعث شد تا بسیاری از آثار علمی، ادبی، مذهبی و تاریخی بسیار ارزشمندی را تألیف کرده زبان فارسی در هند شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، امیر خسرو دهلوی، میر تقی میر، علامه اقبال لاهوری و میرزا اسداالله غالب دهلوی در خود پروراند و سبک هندی را در شعر فارسی به وجود آورد. هم اکنون آثار گرانبها و نسخ خطی بسیار ارزنده موجود در هند حکایت از این واقعیت دارد. هنوز فرهنگ دوستان و ادب پروران و اندیشمندان هند در تلاشند تا این گنجینه گرانبهای فرهنگی را حفظ و گسترش دهند و همه ساله آثار ارزشمندی توسط استادان علاقه مند، به بازار ادب عرضه میشود. لازم به ذکر است که در سراسر هند بیش از پنجاه بخش زبان فارسی در دانشگاهها و کالج ها به فعالیت اشتغال دارند. بیش از صد مدرسه و دبیرستان فعالانه به تدریس زبان فارسی میپردازند. در اکثر قریب به اتفاق مدارس سنتی اسلامی، زبان فارسی در متون درسی وجود دارد و بسیاری از علما و مدرسین با دیوانهای شعرای بزرگ، خصوصاً گلستان سعدی و مثنوی ممولانا، آشنا و انوس هستند