در ادامه ی امپراتوری عثمانی ، محمد موفق شد ، چراکه هیچ یک از دشمنانش ، در آناتولی یا اروپا برای مبارزه دراز مدت با او از قدرت کافی برخوردار نبودند . حاکمان اروپایی نگران قدرت یابی عثمانی بودند اما به قدری مشغول جنگ با یکدیگر بودند که نمی توانستند نیروی خود را علیه عثمانی با هم بسیج کنند . برخی از مردمی که سرزمین هایشان به تصرف درآمده بود حتی ترجیح می دادند که به جای حاکمان سرکوبگر بیزانس ترک ها بر آنان حکومت کنند . ترک ها معمولا آزادی دین را جایز می شمردند و مردم از هر نژاد و طبقه ای می توانستند بازرگان ، صنعتگر یا مدیر موفقی شوند .

سلاطین عثمانی همچنین دارای ارتشی نیرومند و سازمان یافته بودند که از سواره نظام ترکمن و سربازان برده تشکیل یافته بود . جنگ ( جهاد ) مقدس شمرده می شد چرا که باعث گسترش اسلام می شد . یک مورخ عثمانی در قرن پانزدهم به توصیف مجاهدانی می پردازد که لقب غازی داشتند : (( غازی ابزار دین الله است ، او خادم خداوند است که زمین را از پلیدی و شرک پاک می کند ؛ غازی شیر خداوند است .))

ارتش سربازان خود را از میان روستاییان سرزمین های تصرف شده برمی گزید . پسران هشت تا بیست ساله را از روستاها خارج می کردند و در مدرسه دربار آموزش می دادند . به گفته دیوسن : (( در اینجا با گذراندن برنامه آموزشی که از برنامه آموزشی مدارس سنتی اسلامی گسترده تر بود ، آن ها ترکی ، عربی و فارسی می آموختند ؛ قرآن می خواندند ؛ تا حدی تاریخ ، ریاضی و موسیقی فرا می گرفتند ؛ و در اسب سواری و استفاده از جنگ افزار ورزیده می شدند ؛ آموزش های سخت بدنی را تحمل می کردند ؛ فن و تجارتی می آموختند ؛ و نیزبا موازین اخلاقی و رفتاری آشنا می شدند .))

حتما بخوانید : تاریخ ترکیه – کشتار ارامنه در ترکیه

هنگامی که این سربازان از خانواده ها ، روستاها و روش های فردی زندگی خود ، دور می شدند ، تنها به سلطان وفادار می ماندند . سربازان می توانستند به ثروت و قدرت دست یابند . برخی از آنان حتی به مقام صدراعظمی می رسیدند که پس از سلطان دومین مقام امپراتوری بود . اما چون آن ها برده بودند ؛ فرندانشان نمی توانستند وارث ثروت یا مقام آن ها باشند . این نظام بر اساس توانایی های فردی افراد به آن ها پاداش می داد و مانع از این می شد که خانواده ای سلسله ای نیرومند ترتیب دهد که قادر به تهدید سلطان باشد .

سالاطین عثمانی با بهره گیری از این سربازان به گسترش قلمرو حکومت خود ادامه دادند . سلطام محمد دوم در سال 1453 قسطنطنیه را تصرف کرد و این شهر را پایتخت عثمانی قرار داد و نام آن را به استانبول تغییر داد . عثمانی ها سپس یونان ، فلسطین ، مصر و عربستان را فتح کردند . داگلاس ای هوارد ( Douglas A. Howard ) تاریخ نگار (( هنگامی که سلطان محمد دوم استانبول را تسخیر کرد ، بیشتر آناتولی به مدت بیش از چهار قرن زیر سلطه ترک های مسلمان بود . حتی اهالی حوزه اژه که بیشتر ساکنان آن را هنوز یونانیان و مسیحیان تشکیل می دادند ، پس از گذشت 150 سال از حکومت ترک ها به قدرت سلاطین مسلمان خو گرفته بودند .)) امپراتوری عثمانی در این زمان برگ ترین قدرت جهان بود .