موفقیت امارات در متحد شدن با دیگر کشورها ، به خصوص کشورهای عرب همسایه اش ، به رشد اقتصادی اش کمک فراوانی کرد . امارات بیشتر با کشورهای خلیج فارس مثل عربستان ، کویت ، بحرین ، قطر و عمان – کشورهایی که با آن ها سنت های فرهنگی و همچنین اهداف اقتصادی – امنیتی مشترک دارد – رابطه برقرار کرده است . امارات متحد عربی و این پنج کشور خلیج فارس در سال 1981 رابطه خود را با ایجاد شورای همکاری خلیج فارس ( GCC ) رسمی کردند .

شورای همکاری خلیج فارس درنتیجه اتفاقاتی مثل انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 و جنگ ایران و عراق در سال 1980 و با اهداف امنیتی به وجود آمد ؛ زیرا کشورهای خلیج فارس می خواستند که نیروهای دفاعی خود را در برابر تهدیدات نظامی خارجی هماهنگ کنند . با وجود این ، هدف دیگری نیز وجود داشت و آن هم افزایش همکاری بین این شش کشور در امور اقتصادی بود . این شورا از همان ابتدا در این دو حوزه پیشرفت کرد و گام هایی در جهت ایجاد ارز مشترک و هماهنگ کردن سیاست های اقتصادی برداشت . در این شورا قراردادهای امنیتی مختلفی به امضا رسید که بر اساس آن هر شش کشور متعهد می شدند که اطلاعات امنیتی خود را به اشتراک بگذارند تا توان خود را در مقابله با تهدیدهای تروریستی داخلی افزایش دهند .

حمله عراق به کویت در سال 1990 باعث شد تا امارت متحد عربی درباره سیاستش – در تنها متکی بودن به کشورهای عربی دیگر برای حمایت نظامی – تجدید نظر کند . امارات قاطعانه کویت را پشتیبانی می کرد و همچنین وقتی که آمریکا از جانب سازمان ملل ، ائتلاف نظامی ایجاد کرد تا عراق را مجبور به ترک کویت کند ( درگیری ای که به جنگ خلیج فارس معروف شد ) با این کشور همکاری نزدیک داشت . امارات در ژوئیه 1990 همکاری نظامی اش را با آمریکا آغاز کرد و در جنگ خلیج فارس شش میلیارد دلار کمک کرد .