حاصلخیزی زمین و طبیعت مناسب ، بدون شک عوامل مهمی بوده اند تا مالزی را به یکی از اولین سکونت گاه های بشر تبدیل کنند. آثار بدست آمده در پراک و ساراواک این موضوع را به خوبی تایید می کند. در سال 1959 ، تام هریسون ، سرپرست موزه ی ساراواک ، قطعاتی از جمجمه یک انسان را در غارهای نیاح در ساراواک کشف کرد که متعلق به 37000 سال پیش است. علاوه بر این ، ابزار ، ظروف سفالی و مهره هایی در این غارها کشف شده است که به (( عصر حجر )) تعلق دارد. در ایالت صباح ، مدارک به دست آمده در مورد اسکان افراد مربوط به 3000 سال پیش می باشد. تحقیقات باستان شناسی شواهدی از تمدن های عصر برنز و نیز فرهنگ های کهن در مالزی را نشان می دهد.

کشور مالزی که در مرکز جنوب شرقی آسیا واقع شده است ، همیشه برای مسیر های تجاری کشور های اروپایی ، هند ، ژاپن ، چین و دیگر کشور های شرق آسیا مهم بوده است. آب و هوای گرم و استوایی و جاذبه های طبیعی بی شمار آن ، این کشور را به مکانی مطلوب برای مهاجرت تبدیل کرد و اقوام مختلفی به تدریج به مالزی مهاجرت کردند و تنوع خاصی به ترکیب جمعیتی آن بخشیدند. در حدود 5000 سال پیش اجداد اورنگ اصلی ، مردم بومی شبه جزیره مالزی ، از اولین ساکنان مالزی بودند که از چین و تبت به این مکان مهاجرت کردند. سپس نژاد مالایوها به این کشور مهاجرت کردند و با خود مهارت کشاورزی و استفاده از فلزات را به ارمغان آوردند. آن ها به تدریج در جزایر مختلف ساکن شدند و اجتماعات کوچکی را پدید آوردند. مالایو ها به همراه اورنگ اصلی مردم بومی مالزی امروز را تشکی می دهند.

در حدود قرن اول پیش از میلاد ، مالزی روابط تجاری مستحکمی با چین و هند برقرار کرد ؛ این دو کشور تاثیر عمده ای بر روی فرهنگ ، زبان و آداب و رسوم اجتماعی کشور گذاشتند. نشانه های مربوط به دوران هندو – بودایی در تاریخچه مالزی را امروزه می توان در معابد بوجانگ ولی و مربوک استوتاری در کداح در شمال غربی شبه جزیره مالزی ، نزدیک مرز تایلند ، مشاهده نمود . هندی ها در قرن دوم پیش از میلاد به مالزی مهاجرت کردند. نه تنها مالزی ، بلکه بیشتر مناطق جنوب شرقی آسیا پیش از هزار سال شاهد نفوذ و ورود هندی ها بوده اند.

با گسترش دین اسلام توسط بازرگانان ایرانی ، عرب و هندی ، دوران هندو – بودایی در قرن سیزدهم به پایان رسید.

با گرویدن حاکمان مالایی – هندوی کشور ملاکا به اسلام ( قلمرو مالایی ها که بیش از صد سال بر رو طرف تنگه های ملاکا حکمرانی می کردند ) این دین به عنوان مذهب رسمی مالایی ها شناخته شد و تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی جامعه مالایی ها گذاشت. در قرن پانزدهم و شانزدهم میلادی ، اسلام مذهب اکثریت مردم مالزی بود.

ورود اروپایی ها به مالزی تغییرات چشمگیری در تاریخچه مالزی ایجاد کرد. در سال 1511 ، ملاکا به تسخیر پرتغالی ها در آمد و حکمرانان ملاکا به سمت جنوب گریختند و در جوهور قلمروی جدیدی را بنیاد نهادند. در سال 1619 هلندی ها شروع به حمله و دست اندازی به متصرفات پرتعالی ها کردند. تا این که در سال 1641 پرتغالی ها را شکست دادند و ملاکا تحت تسلط هلندی ها در آمد. ملاکا که بندر بسیار مهمی محسوب می شد به مدت 25 سال در تصرف هلندی ها بود. اما استعمار گران انگلیسی در سال 1824 ملاکا را از چنگ هلندی ها بیرون آوردند. در سال 1840 ، جیمزبروک ، ماجراجوی انگلیسی ، که در سرکوب شورشیان محلی شرکت کشده و در ساراواک بر عیله دزدان دریایی مبارزه کرده بود ، از طرف پادشاه برونئی به عنوان پاداش ، به لقب (( راجای سفید پوست )) ساراواک نامیده شد.

با امضای قرار داد پانگ کور در سال 1874 ، انگلستان نظارت مستقیم خود را بر ایالت های پراک و سلانگور تحمیل کرد.

در سال 1888 ایالت های صباح و ساراواک نیز جزو کشور های تحت حمایت انگلیس در آمدند. انگلیس با استفاده از قدرت نفوذ خود تا سال 1896 قسمت اعظم شبه جزیره مالایا را تسخیر کرد

تاریخ کوالالامپور از اواخر سال 1860 ، یعنی زمانی که گروهی از معدنچیان و بازرگانان در محل تلاقی دو رود کلانگ و گومبک مقیم شدند ، شروع شد. ترجمه تحت اللفظی کوالالامپور که به اختصار KL معروف می باشد ، به معنی (( محل تلاقی آب گل آلود )) است. اما این نام به هیچ وجه نمایانگر رشد و شکوفایی نیست که این شهر در طول 150 سال به دست آورده است. شهری که در ابتدا به عنوان مرکزی برای معدنچیان ایجاد شده بود به مرور زمان با توجه به درایت ناخدای منتخب چینی خود ، پاپ آه لوی ، که خود او نیز از بنیان گذاران محله چینی ها در کوالالامپور بود ، رشد نمود. به منظور قدردانی از خدمات ارزنده او خیابانی را در قلب محله چینی ها به اسم او نام گذاری کرده اند.