با توجه به مطالب پیشین ، رهبری جدید ، از نقطه ای غیر قابل انتظار – امیرنشین کوچکی که در شمال غربی آناتولی – ظهور کرد . دیوسین می نویسد : (( این امیرنشین به هیچ عنوان بزرگ ترین یا نیرومند ترین امیرنشین نبود ، و جای شگفتی است که نه تنها بزرگ ترین حکومت ترک بلکه بزرگ ترین امپراتوری اسلامی تاریخ در این ناحیه کوچک پا گرفت )). در روایتی آمده است که عثمان رهبر ترکمن ها نیروهای سواره نظام خود را به غرب ترکیه گسیل داشت و به حکومت سلجوقی کمک کرد تا در نبردی مهم به پیروزی دست یابد و به عنوان پاداش خدمات خود امیرنشینی واقع در نزدیکی قسطنطنیه را دریافت کرد . در سال 1290 عثمان امپراتوری عثمانی را بنیاد نهاد . فرزندان او با فتح سرزمین های مسیحی نشین بیزانس و با خرید سرزمین های مسلمان نشین ترک یا با به دست آوردن این سرزمین ها از طریق ازدواج قلمرو امپراتوری عثمانی را گسترش دادند . در سال 1400 بایزید پسر بزرگ عثمانی بر قلمرویی که از رود دانوب در بلغارستان تا رود فرات گسترده بود ، حکمرانی می کرد . به نظر می رسید که او آماده است تا به قوی ترین حاکم جهان تبدیل شود .

حتما بخوانید : تاریخ ترکیه – ترکیه در جنگ جهانی اول

سپس مبارزطلب تازه ای گام پیش نهاد . تیمور لنگ بنیانگذار سلسله گورکیان که نابغه نظامی بود به تازگی بیشتر بخش های ایران و آسیای مرکزی را تصرف کرده بود . در سال 1402 او نیروهای بایزید را در آناتولی درهم کوبید . تیمور لنگ قصد حکومت بر آناتولی را نداشت ؛ او فقط می خواست مانع شود تا نیروی دیگری در این منطقه بیش از حد قدرت یابد . او امپراتوری عثمانی را مانند گذشته به چندین امیرنشین تقسیم کرد که پسران بایزید بر بعضی از آن ها حکومت می کردند .هنگامی که پسران بایزید برای به دست آوردن قلمرو عثمانی با هم می جنگیدند ، یک دوره جنگ داخلی نیز آغاز شد . در این دوران دیگر امیرنشین ها برای تداوم استقلال خود مبارزه می کردند و همسایگان اروپایی نیز در تلاش برای ممانعت از نیرومند تر شدن عنصر نیرومند از ضعیف ترین نیروها پشتیبانی می کردند . سرانجام محمد پسر بایزید پیروز شد . او برادرانش را شکست داد و در سال 1413 امیرنشین های امپراتوری عثمانی را بار دیگر با هم متحد ساخت .