آنتالیا که به زبان یونان باستان به آن آتالیا نیز می گفتند، شهر و بندر دریای مدیترانه می باشد که در جنوب غربی کشور ترکیه واقع شده است. آتالیا به عنوان یک بندرگاه در قرن دوم، توسط آتالوس فیلادلفوس دوم پادشاه پرگاموم، تاسیس شد. که توسط جانشین او آتالوس فیلومتور یورگتس سوم (Attalus III Philometor Euergetes)، به رومی ها داده شد. سنت پل (St. Paul)، آپوستل (Apostle) و سنت بارنابا از بندرگاه برای ماموریت تبلیغ پروتستان به مقصد انطاکیه سوار برکشتی شدند. “دروازه هادریان” دوازه ای مرمری با سه آرک یک شکل می باشد که برای تجلیل از امپراتوری هادریان در سال 130 پیش از میلاد ساخته شده است.
تاریخچه آنتالیا را می توان اینطور بیان کرد که در طول قرون وسطی، این شهر قلعه بیزانس بود و یک نقطه مهم نظامی برای ورود نیروهای نظامی به فلسطین در جنگ های صلیبی بوده است. این شهر توسط حاکم سلجوقی ترکیه، کی خسرو، در سال 1207 فتح شد و چندی پس از آن به مهمترین شهر و بندر منطقه تبدیل شد. گرچه ابتدا توسط سلطان بایزید عثمانی در سال 1391 اشغال شد، اما پیوستن آن به امپراتوری عثمانی تا اواخر قرن 15 به دلیل اختلال ناشی از حمله تیمور (تامرلان)، به تعویق افتاد. در یک توافق سه جانبه در سال 1917 پس ازجنگ، امپراتوری عثمانی بین ایتالیا، فرانسه و انگلیس تقسیم شد، ایتالیا آنتالیا را انتخاب نموده و جزء سرزمین خود اعلام کرد. در پی آن سربازان ایتالیایی منطقه را در سال 1919 اشغال کردند، اما در ژوئیه 1921 توسط نیروهای ملی گرای ترکیه رانده شدند.
آب و هوای آنتالیا گرم و نیمه گرمسیری است و همچنین با مکان های تاریخی زیادی که در نزدیکی آن قرار دارد، آنتالیا، شهر اصلی ترکیه از نظر گردشگری می باشد. شهر قدیمی که با دیوار های مستحکمی از دوران های روم، بیزانس و سلجوقی به جای مانده است، بر روی یک صخره کم شیب مشرف به بندر می باشد. آثار قابل توجه در این شهر شامل برج های باستانی می باشند که بعدها به عنوان فانوس دریایی، یک کالج مذهبی سلجوقی و مسجد تاریخی که سال تاسیس آن 1250 می باشد، مورد استفاده قرار گرفتند. مناره یولی (Yivli)، که پیش تر به عنوان کلیسای بیزانس و بعدها یک مسجد سلجوقی بوده است، در حال حاضر خانه موزه باستان شناسی محلی می باشد.
