میزان بالای سواد عمومی در تایلند سبب شده است که درصد بالایی از مردم کاملا در فرهنگ ملی نقش داشته باشند. در اقتصاد های امروزی ، میزان بالای با سوادی موقعیت های اقتصادی بیشتر را برای افراد بیشتری فراهم می کند. تقریبا 94 درصد تای های پانزده ساله و بزرگتر می توانند بخوانند و بنویسند – میراثی که از سیاست ملی آموزش اجباری به جا مانده است در سال 1933 ، دولت سطح آموزش اجباری را از شش سال به نه سال افزایش داد و در سال 1997 اعلام کرد که کلیه شهروندان تایلند می توانند از مدرسه رایگان برای دوازده سال تحصیل استفاده کنند.

طبق نظام آموزشی عمومی تایلند ، کودکان آموزش ابتدایی را در شش سالگی آغاز می کنند . پس از شش سال دوره ابتدایی ، سا سال دوره راهنمایی و پس از آن سه سال دوره دبیرستان را می گذرانند. تعدادی مدرسه خصوصی هم به خصوص در بانکوک و پیانگ مای ، در شمال ، وجود دارد. در تایلند همچنین تعدادی کالج و دانشگاه برای دانش آموزان با انگیزه که خانواده هایشان از نظر مالی موقعیتی با ثبات دارند ، موجود است. دانشگاه های چولانگ کورن و تاماسات اولین دانشگاه های تایلندند که جزو بهترین دانشگاه های آسیا نیز می آمدند.

حتما بخوانید : سبک زندگی و فرهنگ تایلند – ماهیگیری در تایلند

اما در واقع اغلب کودکان ، کمتر از نه سال به مدرسه می روند. عوامل مختلفی مانع حضور کودکان در مدرسه می شود که مترین آنها وجود تعدا زیاد خانواده های کشاورز است که خضور فرزندانشان را در مدرسه مخل کارهای کشاورزی که برای آنها حیاتی است می دانند. بسیاری از تایلندی ها معتقدند نظام آموزشی با زندگی و آینده دانش آموزان چنین خانواده هایی همخوانی ندارد و آنها می خواهند برنامه درسی منطبق با شغل و معیارهای غربی کمتر برای دانش آموزان در نظر گرفته شود.

با وجود اختلافات در باور های آموزشی ، تایلندی ها به سبب وجود یک زبان مشترک به هم پیوسته اند. زبان تایی در مدارس سراسر کشور آموزش داده می شود. اگر چه گویش های مختلفی در تایلند وجود دارد ، این تفاوت های زبانی تاچیز مانع از ارتباط افراد با یکدیگر نمی شود. چهار گونه عمده زبان تایی عبارتند از : تایی کلانگ ، در دشت های مرکزی رواح دارد ؛ پاک تایی که در شبه جزیره مالایا به آن تکلم می شود ، لائو که گویش معمول شمال شرق کشور است و خام موآنگ که گویش رایج شمالی ها است.