ازدواج به ویژه زندگی زنان در ترکیه را تحت تاثیر قرار می دهد ، چراکه آنان بر اساس سنت مجبورند تا زندگی خود را وقف خدمات به شوهر و فرزندان خود کنند . دگرگونی در مناطق روستایی و روستاهای کوچک کندتر صورت می گیرد . در این مناطق پدر هنوز حاکم خانواده است ، و زنان نیز ممکن است درست مانند مادربزرگ های خود زندگی کنند . ارزش زنان فقط کمی بیش از دارایی فرد است ، و آنان از حقوق ناچیزی بهره مندند . زنان در ترکیه باید از پدر ، شوهر و حتی از پسران بزرگ خود اطاعت کنند . آنان معمولا قانون سنتی حجاب را رعایت می کنند و موهای خود را می پوشانند . بکارت به قدری اهمیت دارد که اگر دختری پیش از ازدواج رابطه جنسی داشته باشد ، ممکن است از سوی خانواده به قتل برسد .

اما بسیاری از زنان در ترکیه نسبت به اکثر زنان خاورمیانه از آزادی بیشتری برخوردارند . از دهه 1920 آنان در برابر قانون با مردان برابرند . قانون فرصت های شغلی و تحصیلی مشابهی برای زنان فراهم کرده است ؛ به آنان اجازه می دهد تا کار کنند و به لحاظ اقتصادی کمتر به مردان وابسته باشند . زنان دیگر مجبور نیستند برای رفتن سر کار یا خروج از کشور از همسرانشان اجازه بگیرند و باید در مقابل کار برابر با مردان دستمزد برابر بگیرند . آنان همچنین در طلاق ، سرپرستی فرزندان و سهم ارث دارای حقوق برابر با مردان هستند .

اما اگرچه زنان در ترکیه رسما با مردان برابرند ، ممکن است روزهای سختی را برای احقاق حقوق خود پیش رو داشته باشند . مثلا با این که زنان قانونا حق طلاق دارند ، اما در مناطق روستایی ، این که زنی به تنهایی زندگی کند ، مورد پذیرش نیست و خانواده او نیز ممکن است او را دوباره پذیرا نشوند . نیکول و هیو پاپ مینویسد : (( آتاتورک لااقل در نظریه ، به زنان ترک جایگاهی برابر با مردان بخشید ، اما جامعه برای پذیرش این دگرگونی ، به زمان زیادی نیاز داشت … . کتاب های مدرسه هنوز این نگرش را تقویت می کنند که پدر سرپرست خانواده است و همسر او که پخت و پز و مراقبت از فرزندان را بر عهده دارد ، دستیار و شریک [ مرد ] است .))

زنان در ترکیه در مبارزه خود برای دستیابی به جایگاهی واقعا برابر ، سازمان هایی تشکیل داده اند که درباره حقوق زنان فعالیت کند ؛ آنان در استانبول خانه ای [ برای نگه داری از ] زنان آسیب دیده ایجاد کرده اند ؛ و از همه مهم تر ؛ آنان در بسیاری از رشته ها مشغول تحصیل یا کارند . بیش از نه میلیون نفر از 23 میلیون نیروی کار ترکیه را زنان تشکیل می دهند . امروز زنان ترک روزنامه نگار ، کارمند و رئیس بانک ، معلم ، مدیر شرکت ، افسر پلیس و ارتش ، مهندس ، کارمند دولت ، هنرمند و سیاستمدار هستند . درصد زنان کارگزار بورس و وکیل در ترکیه از بسیاری کشورهای اروپایی بالاتر است . تقریبا دو سوم کارکنان بخش بهداشت از جمله پزشکان و داروسازان را زنان تشکیل می دهند . تعداد اندکی از زنان صحب مقام مهم انتخابی اند ، برخی از آنان نیز کارمند عالی رتبه دولت و قاضی هستند . در سال 1993 ، تانسوچیلر به عنوان اولین نخست وزیر زن در ترکیه انتخاب شد و بر خلاف انتظار آناتولی شرقی سنت گرا ، بیش ترین حمایت را از او به عمل آورد .