با وجو سبک های مختلف زندگی در تایلند جمعیت این کشور با داشتن آیین واحد متحد شده اند ؛ آیین بودا در تایلند نه تنها عامل همبستگی مردم است ، بلکه در زندگی آنها نفوذ زیادی دارد. 95 درصد شهروندان تایلند هویت خود را بودایی می دانند.

آیین بودا در تایلند در قرن ششم به آسیای جنوب شرقی رسید و به سرعت در میان مهاجران انتشار یافت. در ابتدا تایلندی ها که با دیگر مهاجران در ارتباط بودند ، آیین بودا را پذیرفتند. این آیین هم مثل مسیحیت ، فرقه های مختلفی دارد که به واسطه نظر ها در مورد اصول و تعالیم و نیز آیین و آداب دینی به وجود آمده اند. مردمان تای در تعبیرشان از تعالیم بودا همواره محافظه کار بوده اند. آنها با پذیرش آیین بودایی تراودا یا (( تعالیم کهنسالان )) بر اصولی تاکید دارند که در اوایل دوران ظهور آیین بودا پذیرفته شده بود.

طبق آیین بودایی تراودا سه عنصر بنیادی وجود دارد : اول ، اصلی آنیکا که بر اساس ناپایدار بودن وجد بنا شده و طبق آن همه چیز در گذر است ؛ این اصل به باور تناسخ گره خورده است. تناسخ به این معنی که وقتی فردی می میرد ، بار دیگر در قالبی دیگر جان می گیرد. این زندگی دوباره ممکن است در قالب یک انسان یا حتی یک حیوان باشد ، متناسب با اینکه این شخص در زندگی قبلیش چه کرده باشد. دوم ، اصلی دوکخا که طبق آت اضطراب و بیماری ها اجتناب ناپذیرند.

و سرانجام اصل آناتا که طبق آن همه چیز همواره در تغییر است و به همین دلیل واقعیت همیشه مفهومی متغیر دارد. برای پیروان تراودا بودا ، آنیکا نشان می دهد که هیچ چیز پایانی ندارد و تلاش برای کسب تجارب و چیز های مختلف ، در یک جهان همواره در حال تغییر ، دوکخا را پدید می آورد.

این باور های اساسی بودایی از تعالیم سیدارتا گوتاما ، شاهزاده ای نپالی که به باور مردم بین سال های 563 تا 483 ق.م زندگی می کرده مشتق شده است. سیدارتا به تدریج از زندگی شاهانه خود سرخورده شد و در خدمت معامان روحانی ، تعالیمی سخت و دشوار را در پیش گرفت.

او سرانجام مسیر نیل به روشن بینی را یافت و آموزش حقایقی را آغاز کرد که از نظر او مردم را از رنج کشیدن رها می کرد و از آن به بعد به نام بودا شناخته شد. او می گفت رنج کشیدن در زندگی یا دوکخا اجتناب ناپذیر و ناشی از توس و طلب است. طبق تعالیم بودا ، حذف طلب می تواند نقطه پایانی بر رنج ها باشد. بودا راهی را نشان داد که به از بین بردن نوس ها و طلب ها کمک می کرد. این شیوه یک سلسله مراتب اصول اخلاقی است که بر میانه روی در همه چیز تکیه دارد و از ریاضت کشیدن بیش از حد و شهوترانی اجتناب می کند. بودا می گفت که اگر این راه درست دنبال شود ، به پیروانش کمک می کند تا خود را از چنگ هوس ها رها کنند. به این ترتیب ، آنها می توانند چرخه تولد های مکرر را که در هسته موجودیت انسانی قرار دارد ، پایان دهند ، این هدف غایی را نیروانا می نامند.

حتما بخوانید : سبک زندگی و فرهنگ تایلند – مسلمانان تایلند

اما معمولا اغلب تایلندی ها می خواهند در یک وجود برتر تولد دوباره بیابند ، نه اینکه تولد های مکرر را کاملا حذف کنند. آنها خودشان را لایق نیروانا نمی دانند ولی تلاش می کنند که با انجام کارهای خوب رنجی را که در این زندگی و زندگی های آتی می کشند ، کمتر کنند ؛ کارهای خوب عبارتند از : غذت دادن به راهبان ، بخشش به معابد ، عبادت منظم در وات ها و رعایت انسانیت در برابر همه موجودات. خارج از بسیاری از وات ها یا معابد ، بودایی ها لاک پشت یا پرنده هایی را که به فروش گذاشته شده اند ، می خرند و آزاد می کنند. با وجود این ، بودایی ها معتقدند رنج کشیدن اجتناب ناپذیر استو بازرگانی چنین گفته است :

بودا به روشنی به ما آموخت که زدندگی کردن از رنج کشیدن جدا نمی شود ، ما را گریزی از اندوه داغدیدگی ، کهنسالی و مرگ نیست ، ولی این دلیل نمی شود که از خوشی های ممکن صرف نظر کنیم. بی انصافی است اگر از کارمندانم انتظار داشته باشم که بی وقفه کار کنند و یکنواختی ساعت های کار را با گپ و خنده و استراحت کوتاه ، گهگاهی برای روزنامه خواندن یا بیرون رفتن با دستفروش هایی که برای آنها خوراکی های کوچک یا نوشیدنی های خنک – که لازمه ی آب و هوای سرزمین ماست- می آورند ، از بین نبرند. چه کسی بهشت را برای روزهای تعطیل شبنه و یکشنبه به قیما گذراندن کل هفته کاری در جهنم انتخاب می کند؟

هر روستایی در تایلند یک وات دارد و تقریبا همه مردان مدتی از زندگی خود را در کسوت راهب خدمت می کنند. خدمت در صومعه به آنها فرصت فراگیری متون بودایی و پایه ریزی زندگی مبتنی بر اخلاقیات را می دهد. حتی امروزه هم دولت به کارمندان خود اجازه نمی دهد تا یک دوره سه ماهه همراه با حقوق را در خدمت صومعه بگذرانند. حدود 460 هزار راهب بودایی در تایلند در هز رمان مشغول به خدمت هستند. حتی گاهی زنان هم به هیئت راهبه های بودایی در می آیند ، هر چند پدیده شایعی نیست و زندگی صومعه ای آنان نیز به دشواری زندگی راهبان مرد است.

راهبه ها موهای سرشان را می تراشند ، لباس های مخصوص می پوشند و در مراسم رسمی صومعه شرکت می کنند و زارها را به فراگیری تعالیم بودایی و مراقبه می گذرانند. تعالیم بودا حتی برای دانش آموزان مدارس ابتدایی هم اجباری است.

تای ها در کنار اعتقاد به آیین بودا باورهای مشترک دیگری هم دارند. از آنجا که اغلب جمعیت پیرو بودا هستند ، این آیین خود باورهای دیگری هم پدید آورده است از جمله : آیین برهما ، آیین ستایش اجداد و آنیمیسم. بسیاری از بوداییان تایلند تمثال بودا را با خود دارند و آنها را در وات ها یا معابد ستایش می کنند تا از ارواح خبیث در مان باشند.

به علاوه اعلب خانه ها و ختی ساختمان های اداری مدرن یک خانه ارواح دارند برای ارواحی که ممکن است در آنجا پرسه بزنند. تای ها معتقدند که ارواح می توانند در مواقع اضطراری به کمک انسان ها بیایند و اگر با آنها درست رفتار نشود ، ممکن است مشکلاتی به بار بیاورند.

آیین بودا در تایلند با زندگی روزمره تایلندی ها در هم تنیده شده است، تصاویر بوده همه جا ، از رستوران های ارزان قیمت گرفته تا هتل های مجلل ، حضور دارند یا راهبان بودایی را می توان همه وقت و همه جا دید که مردم را به انفاق تشویق می کنند. به دلیل وجود همه اینها ،آیین بودا در تایلند قدرت ممتاز تایلند است.