چند تغییر دیگری که همراه با شکوفایی اقتصادی در امارات به وجود آمد عبارتند از : سیستم حمل و نقل جدید ، پیشرفت رادیو ، تلویزیون ، تلفن و همچنین افزایش تعداد روزنامه های کشور . در دهه هفتاد جاده سازی جزو اولین اولویت ها قرار گرفت چون لازمه آبادسازی کشور ، حمل و نقل سریع و آسان بود . زمانی که کشور امارات به وجود آمد فقط سه بزرگراه وجود داشت که ابوظبی ، دبی و شارجه را به هم وصل می کرد . یک دهه بعد ، دولت امارات متحد عربی موفق به ساخت بزرگراه هایی در تمام نقاط کشور شد که همه امیر نشین ها را به هم متصل می کرد .

در حال حاضر ، بیشتر ساکنین امارات با ماشین رفت و آمد می کنند و تعداد این ماشین ها آن قدر زیاد شده است که حتی گاهی ترافیک ایجاد می کنند . دبی سیستم اتوبوسرانی عمومی ایجاد کرده است و قصد دارد سیستم قطارهای خودکار را نیز راه اندازی کند . همچنین چندین فرودگاه بین المللی مهم در شهرهای ابوظبی ، دبی ، راس الخیمه و شارجه ساخته شده است . فرودگاه های ابوظبی ، دبی و راس الخیمه بیشتر مخصوص جابجایی مسافر هستند ، در حالی که فرودگاه شارجه در جابجا کردن کالاهای تجاری نیز پرآوازه است . از همه مهمتر ، بهترین بندرگاه های دنیا در ابوظبی ، دبی و شارجه ساخته شده اند که عمدتا از آن ها برای فعالیت های تجاری و دریایی استفاده می شود .

سیستم ارتباطی امارات که ادعا می شود پیشرفته ترین سیستم ارتباطی خلیج فارس است با سیستم حمل و نقل برابری می کند . این سیستم ارتباطی را شرکت دولتی مخابرات دوربرد امارات راه اندازی کرد ؛ این شرکت با ایجاد نهصد هزار خط ثابت تلفن ، برای تماس با 246 کشور ، خدمات تلفنی گسترده ای در سراسر کشور ارائه کرد . این شرکت خدمات تلفن همراه را نیز ارائه کرد . به دلیل پایین بودن هزینه اشتراک ، امارات یکی از پایین ترین نرخ های استفاده از تلفن همراه را در خاورمیانه دارد . همچنین به دلیل ارزان بودن اتصال به اینترنت و امکان اتصال در خانه ، بالاترین نرخ استفاده از اینترنت در خاورمیانه نیز مختص امارات است . در آخر هم ، با افزایش تعداد روزنامه ها و ایستگاه های رادیو و تلویزیونی ، رسانه های جمعی اش را توسعه داده است ؛ این دستگاه های رادیویی و تلویزیونی برنامه های سرگرم کننده و خبری مختلفی به زبان های عربی ، انگلیسی و دیگر زبان ها پخش می کند . مردم می توانند برنامه مورد علاقه خود را از ایستگاه های رادیو – تلویزیون ملی یا از بین شبکه های ماهواره ای مثل BBC ، شبکه خبری Al Jazeera و CNBC انتخاب کنند .

هر چند امارات نسبت به دیگر کشورهای خاورمیانه به آزاد گذاشتن مطبوعات شهرت دارد ؛ هنوز هم روزنامه نگران را در انتقاد از دولت ، خانواده های سلطنتی و دولت های دوست و همپیمان با امارات محدود می کند . به همین منظور ، دولت به همه روزنامه ها دستورالعملی می دهد که چه نوع خبری را پوشش دهند . علاوه بر این ، وزارت اطلاعات باید به همه مطبوعات مجوز دهد و انتصاب ناشران را تایید کند . به دلیل همین نظارت شدید ، روزنامه نگاران کمتر درباره سیاستمداران محلی و سیاست ها دولت مقاله های تحقیقاتی و چالش برانگیز چاپ می کنند . دولت همچین از تکنولوژی فیلتر کردن برای مسدود کردن سایت های غیر اخلاقی و سیاسی بهره گرفته است .

در مقابل روزنامه نگاران خارجی در امارات نسبت به همکاران اماراتی خود کمتر توسط دولت کنترل می شوند . مثلا شرکت خبرگزاری CNN که می گفت مطبوعات آزادند در سال 2002 دبی را مکانی برای وب سایت عربی زبان و دفتر خبری خود انتخاب کرد . رونالد سیکون ( Ronald Ciccone ) معاون اول رئیس جمهور و مدیر عامل CNN در خاورمیانه می گوید که (( CNN دبی را – به دلیل موقعیت استراتژیک و شهرت جهانی اش و همین طور آزادی ای که در اختیار مطبوعات می گذارد – برای مرکز خبرگزاری خود انتخاب کرده است .))